ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙΣ!

Θέλεις να σου πω τι κάνουν τα Όνειρα στη ζωή μας; - Μας πάνε, εκεί που δεν θα πηγαίναμε αλλιώς…Μας κάνουν να Γίνουμε, αυτό που δεν θα είμασταν αλλιώς…

Για μήνες ολόκληρους, ονειρευόμουν ένα Ταξίδι. Ναι, μη με παρεξηγείς, ούτε να σώσω τον κόσμο, ούτε να γιατρέψω την ανθρωπότητα, ούτε να εξαλείψω τη φτώχεια… Παρά ένα ατομικό, εγωιστικό, γήινο όνειρο, που ξύπνησε μέσα μου από μια ανάγκη «φυγής» κι όχι από ιδεαλισμό.

Με στένευαν τα παπούτσια μου και ήθελα να τα βγάλω. Να φύγω απ’ την άσφαλτο ήθελα, που μου πονούσε τα πόδια…κι ονειρευόμουν άμμο κάτω απ’ τις πατούσες μου. Να φύγω απ’ το γκρίζο ήθελα, που μου σκοτείνιαζε το βλέμμα…κι ονειρευόμουν ήλιο, φως και ζέστη στο πρόσωπό μου.

Αυτό που τώρα συνειδητοποιώ είναι, από ποια Αίσθηση ήθελα να φύγω και σε ποια ήθελα να Πάω! Κι αυτό το ταξίδι απέκτησε «συντεταγμένες»: Αφετηρία και Προορισμό!

Μα έλα που σ’ αυτόν τον κόσμο του ονείρου όλα φαντάζουν εύκολα κι εφικτά, μα μόλις προσγειώνεσαι, τραντάζονται όλα και φεύγει και η άμμος απ’ τις πατούσες και ο ήλιος απ’ τα μάτια…

«Δύσκολα τα πράματα», συμπέραινε η λογική…και ξανάμπαινα στα ίδια στενά παπούτσια. Μα κάπου εκεί ξεχασμένος, ένας κόκκος άμμου έφτανε για να ξυπνήσει πάλι την Αίσθηση και σαν ένα ψήγμα από μαγνήτη, τραβούσε πάνω του κι άλλους, κι άλλους (σκέψεις μαγνητικές τις λένε)…ώσπου τα παπούτσια φάνταζαν αφόρητα κι ανυπομονούσα να κλείσω τα μάτια το βράδυ και να ταξιδέψω στην δική μου ξυπόλητη Αίσθηση!

«-Κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να αντέξει στην επίθεση της συνεχούς σκέψης» έλεγε ένας Σοφός και το «παπουτσωμένο πρόβλημα» δεχόταν κάθε βράδυ την επίθεση της άμμου!

Ώσπου μια μέρα, μια Ιδέα εμφανίστηκε (από το πουθενά νόμιζα…) κι έφερε μια μικρούλα λύση, και την επόμενη ακόμα μια, κι αυτό συνεχίστηκε μέχρι που…πάτησα την Άμμο μου στην πραγματικότητά μου!

Κι άνοιξαν τα μάτια διάπλατα και το στόμα με έκπληξη το επιβεβαίωσε: «Κοίτα βρε πού Είσαι!!»

Μα το πιο δυνατό απ’ όλα, ήταν αυτό που η Καρδιά μου φώναξε και η Λογική συμφώνησε: «Κοίτα βρε ΠΟΙΑ Είσαι, κοίτα ΠΟΙΑ Έγινες, κοίτα πόση ΔΥΝΑΜΗ τελικά ΕΧΕΙΣ!»

Επειδή…αν αυτό το ΟΝΕΙΡΟ δεν υπήρχε, καμιά δυσκολία, κανένα εμπόδιο δεν θα ξεπερνιόταν! Απλά θα έμενα στην «ευκολία» του να σταματάς να προσπαθείς, όταν τα πράγματα δυσκολεύουν.

Και το πιο σημαντικό; Στην πορεία του Ταξιδιού σου, ανακαλύπτεις και τον Σκοπό σου…το δικό σου πετραδάκι που (ίσως) σώσει τον κόσμο, (ίσως) γιατρέψει την ανθρωπότητα, (ίσως) αλλάξει τον Κόσμο ολόκληρο!

Αυτό κάνουν τα Όνειρα στη ζωή μας! - Μας πάνε, εκεί που δεν θα πηγαίναμε αλλιώς…Μας κάνουν να Γίνουμε, αυτό που δεν θα είμασταν αλλιώς…